Konusmayan Çift

Taksim’de bir cafedeyiz… Tam karsimizda yanyana sokaga yuzlerini donerek oturmus orta yaslarda bir turist çift var. Belki Fransiz, belki de Inglizler. Çok sakin ve sessizce oturuyorlar masalarinda.

Kahvelerimizi aldik, biz de oturduk yerimize, muhabbetimize basladik, yarim saatten fazla belki oradaydik. Bu sakin çift bu sureyi birbirlerine tek kelime etmeden, yoldan geçenlere bakarak ve kuçuk fincandaki expresso kahvelerini yavasça yudumlayarak geçirdiler.

Hiç bir zaman hoslanmadigim ve anlayamadigim, otobuste ya da restoranda ya da bir cafede, birlikte olup da birbiri ile konusmayan iki insan gormek. Belki bazen birlikte olup sessiz kalmak mutluluk ve huzur verebilir ama elimde degil, eger biri ile bir ortami paylasiyorsam hele bir de sevdigim biri ise, bir saniye bile konusmadan durasim gelmez.

Bunlari dusunerek onlari incelemeye çalisan biz, yan gozlerle bakarak bekliyorduk herhangi bir hareket yapacaklar mi diye. Bizden once geldikleri için bizden once de kalktilar tabi, yine çok sessiz , sakin ve birbirlerine bile bakmadan. Biz de merakli turk toplumu bireyleri olarak tam arkalarindan bakiyorduk ki, adam kadinin çantasini sirtina asmasina yardim etti yine çok sakince ve dusunceli bir bakisla.

O an hepimiz bakakaldik, belki de sadece sessizligi paylasmakti aradiklari…