Iki tip insan var benim bildigim. Biri yasamindaki en onemli seyler onune hazir gelen, cok fazla bir çaba sarfetmesine gerek kalmadan, sans hep kapisini çalan, digeri ise benim de içinde bulunduguma inandigim her yapmak istediginde karsisina bir yigin engel cikan, engelleri asmasiyla da isleri bitmeyen.
Once guzelinden baslayalim, dort ayak ustune dusenlerden; kimisi birçok konuda fazla bir çaba sarfetmeden, az bir ugrasla ve sansin da yardimi ile basarilara ulasir. Ayni anda bir seye basvurursunuz, sizin onunuze saniye farklariyla geçerler. Ya ailelerinden kalanlari vardir, ya da sanslari yagver gitmis kisa surede yukselmislerdir (Çok çalisip yukselenleri bu gruba katmiyorum). Çevremde buna dair çok sayida ornek var. Tabi burada kendime sordugum sorular ; Acaba gerçekten dedigi kadar kolay mi geldi imkanlar onune? Acaba bana mi kendini sorunsuz gosteriyor oysa ki içi kan agliyor? Belki de hayata kolay yanindan bakiyor, çok zorlansa bile kabul etmiyor? Yoksa gerçekten de oturup kalkip, dort ayaginin uzerine mu dusuyorlar … ???
Digeri ise benim gibi birçok insanin arasinda oldugu grup; tirnaklariyla kaziyanlar. Her yaptigi is bin bir zorluklarla dolu olan, istedigi bir seye ulasmak icin yuz basamak çikmasi gereken, mutlu anlarina damgasini vuran zor anlarinin bol oldugu, aglamazsa kimsenin aklina gelmedigi insanlar. Burada da tabi sorulacak çok soru var; Acaba gerçekten de isler bu kadar mi zorluyor bizi? Olmadik aksiliklerin isi gucu yok da hep bizim pesimizden mi kosuyorlar? Yoksa biz mi zoru seviyor, pesinden kosuyoruz? Ya da negatif dusuncemizin gucu daha da negatif enerjiyi mi yukluyor bize? Ya da herkes bizim geçtiklerimizden geçiyor fakat biz ilgilerin odagi olmayi çok sevdigimiz için abartarak mi yasiyoruz …?
Ya da baska bir olasilik daha var; yaptigimiz islere negatif elestiri getirilmesinden cok korktugumuz icin, hemen elestiriye izin vermeden ne kadar çok zorlandigimizi ve bundan daha iyisini yapmanin mumkun olmadigini soyleyerek kendimizi mi savunuyoruz.
Konu uzerine dusunulecek aslinda bir yigin kavram var. Isin asli herkes kendi seviyesinde yasiyor hayatin dogrusunu yanlisini, guzelini kotusunu. Kimi pozitif yonden bakarak, enerjisini arttirip, yasamini kolaylastirirken, kimisi de negatif yonden bakip negatif enerjisini kendisine ve çevresine yukledikçe yukluyor ve yasamin en zor koselerinde tikilip kaliyor.
Belki ben de bu yaziya nokta koyarken, kendimi dort ayak uzerine dusenler gurubuna uye yapabilmek icin, rahatlamanin, pozitif dusunmenin en modern yolu olan yoga derslerine baslarim…
Once guzelinden baslayalim, dort ayak ustune dusenlerden; kimisi birçok konuda fazla bir çaba sarfetmeden, az bir ugrasla ve sansin da yardimi ile basarilara ulasir. Ayni anda bir seye basvurursunuz, sizin onunuze saniye farklariyla geçerler. Ya ailelerinden kalanlari vardir, ya da sanslari yagver gitmis kisa surede yukselmislerdir (Çok çalisip yukselenleri bu gruba katmiyorum). Çevremde buna dair çok sayida ornek var. Tabi burada kendime sordugum sorular ; Acaba gerçekten dedigi kadar kolay mi geldi imkanlar onune? Acaba bana mi kendini sorunsuz gosteriyor oysa ki içi kan agliyor? Belki de hayata kolay yanindan bakiyor, çok zorlansa bile kabul etmiyor? Yoksa gerçekten de oturup kalkip, dort ayaginin uzerine mu dusuyorlar … ???
Digeri ise benim gibi birçok insanin arasinda oldugu grup; tirnaklariyla kaziyanlar. Her yaptigi is bin bir zorluklarla dolu olan, istedigi bir seye ulasmak icin yuz basamak çikmasi gereken, mutlu anlarina damgasini vuran zor anlarinin bol oldugu, aglamazsa kimsenin aklina gelmedigi insanlar. Burada da tabi sorulacak çok soru var; Acaba gerçekten de isler bu kadar mi zorluyor bizi? Olmadik aksiliklerin isi gucu yok da hep bizim pesimizden mi kosuyorlar? Yoksa biz mi zoru seviyor, pesinden kosuyoruz? Ya da negatif dusuncemizin gucu daha da negatif enerjiyi mi yukluyor bize? Ya da herkes bizim geçtiklerimizden geçiyor fakat biz ilgilerin odagi olmayi çok sevdigimiz için abartarak mi yasiyoruz …?
Ya da baska bir olasilik daha var; yaptigimiz islere negatif elestiri getirilmesinden cok korktugumuz icin, hemen elestiriye izin vermeden ne kadar çok zorlandigimizi ve bundan daha iyisini yapmanin mumkun olmadigini soyleyerek kendimizi mi savunuyoruz.
Konu uzerine dusunulecek aslinda bir yigin kavram var. Isin asli herkes kendi seviyesinde yasiyor hayatin dogrusunu yanlisini, guzelini kotusunu. Kimi pozitif yonden bakarak, enerjisini arttirip, yasamini kolaylastirirken, kimisi de negatif yonden bakip negatif enerjisini kendisine ve çevresine yukledikçe yukluyor ve yasamin en zor koselerinde tikilip kaliyor.
Belki ben de bu yaziya nokta koyarken, kendimi dort ayak uzerine dusenler gurubuna uye yapabilmek icin, rahatlamanin, pozitif dusunmenin en modern yolu olan yoga derslerine baslarim…
0 comments:
Post a Comment